Zamknij

Ślady po Kamilu - wspomnienie ze spotkań Grona Literackiego

13:06, 26.07.2018 Tomasz Karpiński Aktualizacja: 11:15, 31.10.2022
Skomentuj Fot. Archiwum Grona Literackiego "Zielony Kot" Fot. Archiwum Grona Literackiego "Zielony Kot"

Nie skończył jeszcze 20-lat. Miał zdaną maturę, pasję do muzyki i do poezji. W poniedziałek wieczorem utonął w Jeziorze Świekatowskim. Dziś Kamila wspomina Tomasz Karpiński.

Kamil przychodził na zajęcia Grona Literackiego „Zielony kot”. Miał wtedy 17 lat i dzielił się tym, co go poruszało, martwiło, denerwowało i zastanawiało. W literackich próbach były egzystencjalne niepokoje i fale buntu. Piszę „próbach”, bo pracował dopiero nad czymś, co można nazwać warsztatem. Był w nim spokój i wrażliwość okraszona nieśmiałością. Namysł. Refleksja. Skromność. Jednym zdaniem – człowiek poszukujący, czy „poszukiwacz pereł”.

Jego teksty to utwory melorecytacyjne (czytaj: rap, rapowanie). Wzbogacał zajęcia, bo nikt z nas – „gronkowców”- nie tworzy w tej materii. To była inna perspektywa. Cenna i znacząca.

Dziś grono i my wszyscy straciliśmy świat. Świat Kamila.

Śmierć Kamila jest dla mnie poruszająca. Jest wykrzyknikiem! Jest czasem refleksji i namysłu nad moją skończonością. Pochylam się więc nad kulturowym tabu, jakim jest śmierć. A z nią spotykam się często. I wciąż nie umiem się z nią pogodzić. I boję się jej. I czuję, że coś utraciłem. Nie pytam dlaczego i po co. Nie kategoryzuję: głupia – mądra, dobra – zła, w czas – nie w czas. To irracjonalne. Śmierć to absolutna tajemnica, jak pisze prof. Barbara Skarga. Kiedy jej nie ma – jesteśmy. Gdy przychodzi – nas nie ma. Skarga dodaje, że jest momentem najgłębszej samotności, zerwaniem wszelkich kontaktów, zerwaniem nagłym i nieodwracalnym, którego sensu nie da się wypowiedzieć.

Razem z Kamilem zginął jego świat. I nikt nie jest w stanie go odtworzyć, bo nikt w nim nie uczestniczył całkowicie. Zostały po nim ślady – to, co pisał, wyrapował, zagrał…

Śmierć Kamila i każda inna zmienia nas i uczy. Pokazuje prawdę o nas samych i świecie. Prawdę, którą albo zaakceptujemy albo uruchomimy cały szereg mechanizmów obronnych, aby tylko nie dopuścić jej do siebie, jak pisze dr Marta Anna Sałapata w eseju „Życie człowieka w cieniu skrzydeł Thanatosa…”.

Czy będę o Kamilu pamiętał? Na pewno przez jakiś czas mocno. Prof. Skarga o pamięci pisze, że może trwać długo, ale jest wybiórcza, często manipulowana przy społecznym przekazie, wiele się z niej zaciera. Pamięć, zapominanie i przypominanie są w nieustannej grze.            TOMASZ KARPIŃSKI

[ZT]6702[/ZT]

 

(Tomasz Karpiński)

Co sądzisz na ten temat?

podoba mi się 0
nie podoba mi się 0
śmieszne 0
szokujące 0
przykre 0
wkurzające 0
facebookFacebook
twitterTwitter
wykopWykop
komentarzeKomentarze

komentarz(0)

Brak komentarza, Twój może być pierwszy.

Dodaj komentarz

0%