Rodzaj wybranego obciążenia ma wpływ nie tylko na wygodę i bezpieczeństwo osoby ćwiczącej, ale także na efekt treningu czy nawet… stan podłogi w siłowni. W profesjonalnym treningu stosuje się głównie obciążenie olimpijskie, z kolei osoby początkujące często zastanawiają się nad krążkami bitumicznymi. Czym różnią się te dwa rodzaje talerzy i który z nich wybrać?
Obciążenie bitumiczne to krążki z tworzywa sztucznego wypełnione masą bitumiczną (mieszanką kruszywa, lepiszcza i wypełniacza). Talerze wykonane w ten sposób są mniej trwałe niż chociażby krążki żeliwne czy olimpijskie. Mogą zatem nie sprawdzić się w profesjonalnych siłowniach i u osób, które trenują bardzo intensywnie.
Jeśli zaś chodzi o obciążenie olimpijskie, tutaj kwestię materiału regulują wytyczne Międzynarodowej Federacji Podnoszenia Ciężarów (IWF). Zgodnie z nimi talerze o wadze 10 kg lub większej muszą być pokryte gumą lub tworzywem sztucznym, zaś talerze lżejsze niż 10 kg mogą być wykonane z metalu lub innego materiału zatwierdzonego przez IWF. W praktyce obciążenie olimpijskie to najczęściej gumowy krążek ze stalowym wkładem.
Przy zakupie talerzy do sztangi należy kierować się obecnymi możliwościami, ale trzeba mieć na uwadze również stopniowe zwiększanie obciążenia. Warto zatem mieć świadomość, że krążki bitumiczne są grubsze niż krążki olimpijskie, co utrudnia dorzucanie kolejnych kilogramów na sztangę.
Dla przykładu talerz bitumiczny o wadze 5 kg może mieć 5 cm grubości, zaś talerz olimpijski o tej samej wadze ma maksymalnie 2,65 cm grubości. Tak więc osoby, które kupują obciążenie z myślą o rozwijaniu siły i masy mięśniowej, powinny wziąć pod uwagę talerze olimpijskie. Poza tym cienkie krążki są łatwiejsze w przechowywaniu i zajmują mniej miejsca, więc doskonale sprawdzą się w siłowni urządzonej w mieszkaniu.
Obciążenie bitumiczne może mieć dowolne wymiary, więc przy zakupie kolejnych talerzy trzeba uważnie sprawdzać, czy będą pasować do posiadanego gryfu. Tego problemu nie ma przy obciążeniu olimpijskim. Krążki wyprodukowane zgodnie z wytycznymi IWF są ustandaryzowane, dzięki czemu pasują na każdy gryf olimpijski. Dla przypomnienia średnica rękawów w gryfie olimpijskim wynosi 50 mm, więc średnica otworów w dyskach olimpijskich wynosi 50-51 mm. Co więcej, talerze olimpijskie muszą być precyzyjnie skalibrowane. Ćwiczący ma zatem pewność, że rzeczywista waga krążków odpowiada wadze nominalnej.
Maksymalne odchylenie od wagi nominalnej zgodne z wytycznymi IWF:
Zarówno obciążenie bitumiczne, jak i olimpijskie, pokryte jest powłoką amortyzującą uderzenia. Dzięki temu krążki są bezpieczniejsze dla użytkownika niż talerze żeliwne. Ponadto w razie upadku na podłogę zachodzi mniejsze ryzyko jej uszkodzenia, dlatego tego typu talerze sprawdzą się w domowej siłowni. Niemniej na korzyść talerzy olimpijskich przemawia kolorystyka. Krążki o tym samej wadze są pokryte takim samym kolorem, co ułatwia dobieranie właściwych obciążeń. Dodatkowo producenci stosują kontrastujące oznaczenia wagowe, więc już na pierwszy rzut oka widać, który dysk ma 10 kg, a który 20 kg. Dyski bitumiczne są czarne, więc trzeba przypatrzeć się, żeby zauważyć oznaczenie wagowe.
Talerze olimpijskie produkowane są na wzór obciążenia stosowanego przez zawodników sportów siłowych, dlatego zalecane są zwłaszcza do profesjonalnych siłowni i klubów sportowych. Jednak dzięki swoim praktycznym cechom (amortyzująca guma, praktyczna kolorystyka, niewielka grubość) tego typu obciążenie można polecić każdemu, kto chce rozwijać siłę i masę mięśniową. To doskonały wybór dla osób, które ćwiczą intensywnie w domowych warunkach, a także trenują amatorsko dwubój olimpijski, trójbój siłowy czy crossfit. Obciążenie bitumiczne zalecane jest głównie jako ekonomiczne rozwiązanie na początek przygody z wolnymi ciężarami.
