Życzę ludziom by uczyli się psiego języka - nowy felieton Karpińskiego

W Dniu Psa coś napisać trzeba. Cóż mogę napisać, zajmując się od 8 lat psami w naszym schronisku? Przez moje ręce przeszło około 2 tysięcy psów. Rzadko z którym były problemy. Największe są z ludźmi i ich - powiększającą się, jak wszechświat - ignorancją! 

Pies zmienia swój status (nie zmienił go jeszcze ostatecznie). Bywa "członkiem rodziny", "przyjacielem". Kiedy jego "użyteczność" - tak to nazywam - kończy się, zazwyczaj trafia do schroniska, gdzie wolontariusze pracują, aby tę "użyteczność" odzyskał. 
Pies jest nadal wyznacznikiem statusu społecznego. Jak auto. Rasowy lub w typie rasy (większość ludzi nie rozróżnia, a nawet jeśli, to woli wydać mniej pieniędzy za psa przypominającego daną rasę kupując z nielegalnego źródła) - robi różnicę. 
Wiele psów umarło mi na rękach lub przy mnie. Przejście jest zawsze szybkie, łagodne. 
W naszym "porządku" prawnym - jeśli chodzi o zwierzęta - panuje CHAOS. Zwierzę nie jest rzeczą i jednocześnie nią jest. A ustawa o ochronie (słowo "praw" zniknęło, bo jakie zwierzę ma prawo?!) zwierząt z 1997 roku jest - moim zdaniem - skandalem! 
Wiele razy słyszałem, że adoptowany pies będzie "wdzięczny" za adopcję. NIE BĘDZIE! Psy nie posługują się ludzką etyką czy moralnością. 
Wiele razy słyszałem: "po co ty to robisz?", "nie mógłbym tak", "nie mogę na to patrzeć", "jak ty to znosisz?". Nie uratuję wszystkich psów. Mogę pomóc tylko tym i tyle, na ile potrafię i mogę. DYSTANS! 
Czego mogę w ten dzień życzyć? Życzyć mogę tylko ludziom, by uczyli się psiego "języka", nie uczłowieczali swojego psa, dbali o niego. Tyle i aż tyle.